Γράφω από το σπίτι μου στην Αθηνά ΣΑΣ...Μόλις γύρισα από το πατρικό μου στην Κρήτη, και μετά από αποτοξίνωση δύο ημερών μακριά από ότι τρομοκρατεί τη ζωή μου (θλιβερή διαπίστωση αλλά, ΔΙΑΣ υπάρχουν και στην κωμόπολη του Αγίου Νικολάου από όπου και κατάγομαι) Μαστουρωμένος από το ταξίδι έφτιαξα καφέ και ο ΜΑΛΑΚΑΣ άνοιξα την φασιστοτηλεώραση! Είμαι πρεζάκι τελικά δεν εξηγείτε αλλιώς! "Να κάνουμε τις απεργίες αλλά να μην ενοχλούμε τους τουρίστες", δεν μπορείς με το ζόρι να υπάρχουν έλληνες ναυτικοί στα πλοία" "οι συντάξεις κόβονται στο μισό γιατί δεν υπάρχει αποθεματικό στα ταμεία", "μίζες εκατομμυρίων ευρώ και αυτά δεν είναι ούτε οι κορυφή του παγόβουνου", "Δημοσιογράφοι πουλιούνται για λεμονοστύφτες", "καταλείφθηκαν ελληνικά πλοία από ισραηλινούς κομμά-ντος που συμμετείχαν σε διεθνή εκστρατεία για βοήθεια προς τη Γάζα". Φυσικά το υπουργείο Εξωτερικών απόν...
Κλείνω τα τηλεκάρτα βρίζοντας και προσπαθώντας να τα βάλω όλα σε μια σειρά αλλά μάταια...
Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ακόμα στο χωριό μου, εκεί, με σχεδόν αγνώστους συγγενείς που λένε ιστορίες και σκάω ακόμα στο γέλιο...
Μάταια όμως... κάνω το λάθος να ανοίξω πάλι τα μάτια και από τα νεύρα μου χτυπιέμαι και βρίζω.
Ανοίγω το κομπιούτερ μπας και διαβάσω κάτι που να μην με κάνει να χώνομαι στην τρύπα μου. "¨Δύο νεκροί, μερικοί μιλάνε για 10 (CNN TURK) και 30 τραυματίες"
Πολύ ανώμαλη προσγείωση σκέφτομαι...Θέλοντας να ξεφύγω πάλι κοιτάω ψηλά πάνω από την οθόνη, αλλά εκεί βρίσκονται τα βιβλία και οι σημειώσεις 5 χρόνων σπουδών, που με κοιτάνε και γελάνε...
Στο μυαλό μου στριφογυρίζει μια χθεσινή συζήτηση "είναι φυγομαχία να φεύγεις από την πόλη σου, τρομοκρατημένος από την χούντα τους, αλλά για πόλη σου μιλάς? Για τις 12 ώρες δουλειάς, με το ταπεράκι στο χέρι και το σαββατοκύριακο της γκλαμουριάς?"
"ΟΧΙ δεν είναι αυτή η πόλη μου. Η πόλη μου είναι οι γωνίες που έχω αράξει με τους φίλους μου. Εκεί που έχω μεθύσει, κατουρήσει, γαμησει, κλάψει ,ερωτευτεί, περπατήσει, με φίλους μου. οι δρόμοι που τους θυμάμαι να σφύζουν από κόσμο που διεκδικεί την ελευθερία του. Εκεί που καθημερινά ανακαλύπτω ανθρώπους αδέλφια μου αλλά και ταξικούς εχθρούς μου. Αυτή είναι η πόλη μου και δεν την παραδίδω σε ΚΑΝΕΝΑΝ.
Όλους τους ολύμπιους θεούς μαζί να βεβηλώσουν-δημιουργήσουν, εγώ πάλι εκεί θα είμαι αραγμένος να τους θυμίζω ότι είναι απλά κάτι εφήμεροι μαλακές και η πόλη ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΤΕΛΟΣ.
Νεύρα, πολλά νεύρα, και πρέπει λέει να ηρεμήσω. Πρέπει να πάρω μια βαθιά ανάσα και να ξαναμπώ στα σκατά μπας και υπάρχει τίποτα ζωή στον πάτο κάτω από αυτά.
Βαρέθηκα... Άσημο τραγουδάω και προχωράω...
Θα την βρω την απάντηση μου το υπόσχομαι στον εαυτό μου και περνώ την ανάσα μου...
Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω, δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω...
Συγνώμη που θα σας στεναχωρήσω, αλλά αυτή η πόλη σε λίγο θα σφύζει από ελευθερία....
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Σάββατο 22 Μαΐου 2010
Εχουμε χουντα καναπεδάτοι μου....
Εχθές εκεί που έπινα την μπύρα μου με ένα φίλο μια στιγμή πετάγεται και λέει ''για να μας ντοπάρουν το κάνουν΄΄ ξαφνιασμένος τον ρωτάω ''για τι μιλάς? τι εννοείς?΄΄ ''όλη αυτή η τρομοκρατία που υπάρχει είναι για να μην σκέφτεσαι και για να γίνεις και εσύ κάτι που βολεύει. ACAB για παράδειγμα. Η΄ και χουλιγκάνι που μισεί τους μπάτσους γιατί δεν τον αφήνουν να δείρει άλλα χουλιγκάνια, μου απαντάει, συνεχίζοντας να περπατάει.
Πετάγεται ένας άλλος και λέει ''ο στόχος είναι το μυαλό παιδιά. Ήταν μια μέρα μετά που είχαν προσαγάγει τον πρώτο που ανέφερα, και το μυαλό του δεν έλεγε να ξεκολλήσει από εκεί.... Και πως να ξεκολλήσει άλλωστε, όταν βγαίνεις να πιείς μπύρες με φίλους σου να ζήσεις λίγο ρε αδερφέ, μετά από μια μέρα όλο στο τρέξιμο και στην πίεση, και έχεις κάτι καυλωμένα πάνω σε μηχανάκια να σε προσαγάγουν γιατί... μακάρι να ήξεραν και αυτοί γιατί! Έξω από το πολυτεχνείο, ενώ μέσα τα κομματόσκυλα, της δήθεν δημοκρατίας μας, προστατεύανε τον θεσμό την ψηφοφορίας όπου για άλλη μια φορά ''τίμησε'' το 1% των φοιτητών. Ήταν εκεί με παλούκια, ούτε αυτοί ξέρανε γιατί, ενώ έξω οι ομάδες της άλφα βάτας του Κυρίου χρυσαυγίδη μαζεύανε άτομα, δεχόμενοι συγχαρητήρια από ασυρμάτους, για μια ακόμα φορά. Ήταν βλέπεις την επομένη και το συλλαλητήριο, και έπρεπε να στείλουν ένα μήνυμα σε όποιον δεν είχε τρομοκρατηθεί αρκετά από τα τρία θύματα που σκότωσε το οργανωμένο κράτος μας 15 μέρες πριν στο βωμό της ΄΄ησυχίας τάξης και ασφάλειας΄΄.
Την επομένη Έπρεπε να κατέβω κέντρο για μια δουλειά, ξύπνησα λοιπόν, και χωρίς να πιω καν καφέ πήρα το λεωφορείο για να κατέβω κέντρο. Κατά τις 11 είχε τρείς με τέσσερις δοιμηρίες στην πλατεία. Δεν είχα πιει ακόμα καφέ, και μπροστά μου είχα ένα στρατό με όπλα, χημικά, γκλόπ να με κυκλώνει λες και είμαι σε εμπόλεμη ζώνη(?). Μπήκα σε μια καφετέρια να πάρω καφέ και πίνοντας την πρώτη γουλιά, έβλεπα το χημικό όπλο του μπάτσου μπροστά μου. Πώς μπορείς να σκέφτεσαι ελεύθερα και να ζεις έτσι? σκέφτηκα, και περνώντας από μπροστά τους, δήθεν αδιάφορα, κατευθύνθηκα στο μαγαζί που έψαχνα.
Μετά θα συναντιόμουν με ένα φίλο μου, ένας από αυτούς που είχαμε την συζήτηση που ανέφερα πριν την προηγούμενη μέρα. Συναρτηθήκαμε και ήμασταν και οι δύο μες την μαυρίλα. δεν κοιμήθηκα καθόλου εχθές μου λέει. ΄΄Και γώ που κοιμήθηκα είχα ένα ξύπνημα που μακάρι να κοιμόμουν ακόμα του απαντάω και αρχίζουμε τη συζήτηση από εκεί που το αφήσαμε την προηγούμενη. Σε πολύ λίγο έχω φτάσει σε σημείο να κατεβάζω από τα νεύρα μου χρηστούς και παναγιές, και σχεδόν να νιώθω να τρέμω απο τα νεύρα μου. Ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό η κουβέντα που είχε πετάξει ο άλλος φίλος μου εχθές το βράδυ. Θέλουνε να μας ντοπάρουν να γίνουμε και εμείς μπαχαλάκιδες και μαλακοκαυλωμένα παιδάκια γηπέδου... Μήπως δεν το καταφέρνουν λοιπόν?
Από το πρωί μέχρι το βράδυ με μια μόνιμη εικόνα σαν φόντο κυκλοφορούμε στην Αθήνα. Μια δοιμηρία, δέκα μηχανές να τρέχουν πάνω κάτω με τις σειρήνες ανάμενες, άτομα με τα αυτόματα στα χέρια να φυλάνε κτήρια, και αν θέλεις να πιείς και καμιά μπύρα στο δρόμο με κανένα φίλο, μπορεί να βρεθείς στη ΓΑΔΑ και να γεμίσεις με εικόνες παρακμής για τον υπόλοιπο χρόνο το μυαλό σου, μέσα σε δύο ώρες. Εκεί ανάμεσα λοιπόν σε αυτό το φόντο καλήσε να έχεις ελεύθερες σκέψεις και να ζεις ΄΄δημοκρατικά΄΄
Πως γίνετε τώρα να σου έχουν ένα αυτόματο στραμμένο πάνω σου, και εσύ να σκέφτεσαι να διεκδικείς και να μιλάς για δικαιώματα, αυτό μόνο μια σοσιαλιστική κυβέρνηση μπορεί μάλλον να στο εξηγήσει. Μα τι λέω! Να διεκδικείς? δικαιώματα? πόσο αφελείς είμαι! Αφού έχει Λαζόπουλο το βράδυ να ξεσπάσεις, μιλώντας για άλλη μια φορά στο χαζοκούτι καθισμένος στον καναπέ σου, και καμιά τούβλα μετά να έρθεις στα ίσια σου. Τί τα θέλεις τα δικαιώματα λοιπόν. Μαμ κακά δουλειά γεμίσει και νάνι! Όλα στα παρέχει το σύστημα γιατί να σκας? Τι κι αν δουλεύεις 12 ώρες 5 μέρες, το Σάββατο παίρνεις την κούρσα σου, πληρώνεις την μπύρα σου όσο παίρνεις μεροκάματο, και το παίζεις αρχιδούκας να πούμε! Πέντε μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά που λένε και οι τοίχοι. Ζεις το όνειρο, ίσα για να βγεις λίγο στην επιφάνεια του βόθρου να πάρεις μια ανάσα και μετά με χαμόγελο να ξανά βουτήξεις μέσα. Εκεί άλλωστε θα βρεις και τους φίλους σου. Στο βόθρο εννοώ, όχι στην επιφάνεια....Εκεί θα είναι κάτι εξυπνάκηδες μόνο, που όχι πώς έχουν τίποτα παραπάνω από σένα, απλά πουλήσανε την μάνα τους την ψυχή τους και ότι άλλο τους έδωσε η φύση, για μια Καγιέν και ένα τριάρι με πυλωτή. Ξαπλωμένοι λοιπόν πάνω στα σκάτε των από πάνω τους, νομίζουν πώς είναι πάνω σε στρώματα νερού, πολυτελείας ξενοδοχείου.
Πετάγεται μια φωνή από μέσα μου και μου λέει. Και εσύ που τα βλέπεις αυτά που νομίζεις ότι είσαι σε σκατάνθρωπε?
Εκεί είμαι και γώ. Μέσα στα σκατά, και χωρίς αναπνοές σκάρτων ονείρων μάλιστα. Αλλά δεν επέλεξα αφού είμαι μέσα στα σκατά να κλίσω το στόμα, να μην μιλάω να μην κουνάω μπας και λερωθώ. Μέσα στα σκατά είμαι που είμαι, ας παλέψω τουλάχιστον να μην πετρώσω και γίνω ένα με αυτά στο τέλος.
Η μέρα ευτυχώς τελείωσε με μια βόλτα σε ένα βιβλιοπωλείο, και με ένα βιβλίο του Χρόνη Μίσσια στα χέρια, ζωντανή απόδειξη ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπήκαν στα σκατά και βγήκαν μυρίζοντας μύρο και γιασεμί...
Έφτασα πάλι σήμερα να ακούω φωνές και να κάνω διαλόγους μόνος μου.... Που είναι ο προσωπικός μου μπάτσος να με βάλει γρήγορα για ύπνο ρε γαμώτο...
Πετάγεται ένας άλλος και λέει ''ο στόχος είναι το μυαλό παιδιά. Ήταν μια μέρα μετά που είχαν προσαγάγει τον πρώτο που ανέφερα, και το μυαλό του δεν έλεγε να ξεκολλήσει από εκεί.... Και πως να ξεκολλήσει άλλωστε, όταν βγαίνεις να πιείς μπύρες με φίλους σου να ζήσεις λίγο ρε αδερφέ, μετά από μια μέρα όλο στο τρέξιμο και στην πίεση, και έχεις κάτι καυλωμένα πάνω σε μηχανάκια να σε προσαγάγουν γιατί... μακάρι να ήξεραν και αυτοί γιατί! Έξω από το πολυτεχνείο, ενώ μέσα τα κομματόσκυλα, της δήθεν δημοκρατίας μας, προστατεύανε τον θεσμό την ψηφοφορίας όπου για άλλη μια φορά ''τίμησε'' το 1% των φοιτητών. Ήταν εκεί με παλούκια, ούτε αυτοί ξέρανε γιατί, ενώ έξω οι ομάδες της άλφα βάτας του Κυρίου χρυσαυγίδη μαζεύανε άτομα, δεχόμενοι συγχαρητήρια από ασυρμάτους, για μια ακόμα φορά. Ήταν βλέπεις την επομένη και το συλλαλητήριο, και έπρεπε να στείλουν ένα μήνυμα σε όποιον δεν είχε τρομοκρατηθεί αρκετά από τα τρία θύματα που σκότωσε το οργανωμένο κράτος μας 15 μέρες πριν στο βωμό της ΄΄ησυχίας τάξης και ασφάλειας΄΄.
Την επομένη Έπρεπε να κατέβω κέντρο για μια δουλειά, ξύπνησα λοιπόν, και χωρίς να πιω καν καφέ πήρα το λεωφορείο για να κατέβω κέντρο. Κατά τις 11 είχε τρείς με τέσσερις δοιμηρίες στην πλατεία. Δεν είχα πιει ακόμα καφέ, και μπροστά μου είχα ένα στρατό με όπλα, χημικά, γκλόπ να με κυκλώνει λες και είμαι σε εμπόλεμη ζώνη(?). Μπήκα σε μια καφετέρια να πάρω καφέ και πίνοντας την πρώτη γουλιά, έβλεπα το χημικό όπλο του μπάτσου μπροστά μου. Πώς μπορείς να σκέφτεσαι ελεύθερα και να ζεις έτσι? σκέφτηκα, και περνώντας από μπροστά τους, δήθεν αδιάφορα, κατευθύνθηκα στο μαγαζί που έψαχνα.
Μετά θα συναντιόμουν με ένα φίλο μου, ένας από αυτούς που είχαμε την συζήτηση που ανέφερα πριν την προηγούμενη μέρα. Συναρτηθήκαμε και ήμασταν και οι δύο μες την μαυρίλα. δεν κοιμήθηκα καθόλου εχθές μου λέει. ΄΄Και γώ που κοιμήθηκα είχα ένα ξύπνημα που μακάρι να κοιμόμουν ακόμα του απαντάω και αρχίζουμε τη συζήτηση από εκεί που το αφήσαμε την προηγούμενη. Σε πολύ λίγο έχω φτάσει σε σημείο να κατεβάζω από τα νεύρα μου χρηστούς και παναγιές, και σχεδόν να νιώθω να τρέμω απο τα νεύρα μου. Ξαφνικά μου έρχεται στο μυαλό η κουβέντα που είχε πετάξει ο άλλος φίλος μου εχθές το βράδυ. Θέλουνε να μας ντοπάρουν να γίνουμε και εμείς μπαχαλάκιδες και μαλακοκαυλωμένα παιδάκια γηπέδου... Μήπως δεν το καταφέρνουν λοιπόν?
Από το πρωί μέχρι το βράδυ με μια μόνιμη εικόνα σαν φόντο κυκλοφορούμε στην Αθήνα. Μια δοιμηρία, δέκα μηχανές να τρέχουν πάνω κάτω με τις σειρήνες ανάμενες, άτομα με τα αυτόματα στα χέρια να φυλάνε κτήρια, και αν θέλεις να πιείς και καμιά μπύρα στο δρόμο με κανένα φίλο, μπορεί να βρεθείς στη ΓΑΔΑ και να γεμίσεις με εικόνες παρακμής για τον υπόλοιπο χρόνο το μυαλό σου, μέσα σε δύο ώρες. Εκεί ανάμεσα λοιπόν σε αυτό το φόντο καλήσε να έχεις ελεύθερες σκέψεις και να ζεις ΄΄δημοκρατικά΄΄
Πως γίνετε τώρα να σου έχουν ένα αυτόματο στραμμένο πάνω σου, και εσύ να σκέφτεσαι να διεκδικείς και να μιλάς για δικαιώματα, αυτό μόνο μια σοσιαλιστική κυβέρνηση μπορεί μάλλον να στο εξηγήσει. Μα τι λέω! Να διεκδικείς? δικαιώματα? πόσο αφελείς είμαι! Αφού έχει Λαζόπουλο το βράδυ να ξεσπάσεις, μιλώντας για άλλη μια φορά στο χαζοκούτι καθισμένος στον καναπέ σου, και καμιά τούβλα μετά να έρθεις στα ίσια σου. Τί τα θέλεις τα δικαιώματα λοιπόν. Μαμ κακά δουλειά γεμίσει και νάνι! Όλα στα παρέχει το σύστημα γιατί να σκας? Τι κι αν δουλεύεις 12 ώρες 5 μέρες, το Σάββατο παίρνεις την κούρσα σου, πληρώνεις την μπύρα σου όσο παίρνεις μεροκάματο, και το παίζεις αρχιδούκας να πούμε! Πέντε μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά που λένε και οι τοίχοι. Ζεις το όνειρο, ίσα για να βγεις λίγο στην επιφάνεια του βόθρου να πάρεις μια ανάσα και μετά με χαμόγελο να ξανά βουτήξεις μέσα. Εκεί άλλωστε θα βρεις και τους φίλους σου. Στο βόθρο εννοώ, όχι στην επιφάνεια....Εκεί θα είναι κάτι εξυπνάκηδες μόνο, που όχι πώς έχουν τίποτα παραπάνω από σένα, απλά πουλήσανε την μάνα τους την ψυχή τους και ότι άλλο τους έδωσε η φύση, για μια Καγιέν και ένα τριάρι με πυλωτή. Ξαπλωμένοι λοιπόν πάνω στα σκάτε των από πάνω τους, νομίζουν πώς είναι πάνω σε στρώματα νερού, πολυτελείας ξενοδοχείου.
Πετάγεται μια φωνή από μέσα μου και μου λέει. Και εσύ που τα βλέπεις αυτά που νομίζεις ότι είσαι σε σκατάνθρωπε?
Εκεί είμαι και γώ. Μέσα στα σκατά, και χωρίς αναπνοές σκάρτων ονείρων μάλιστα. Αλλά δεν επέλεξα αφού είμαι μέσα στα σκατά να κλίσω το στόμα, να μην μιλάω να μην κουνάω μπας και λερωθώ. Μέσα στα σκατά είμαι που είμαι, ας παλέψω τουλάχιστον να μην πετρώσω και γίνω ένα με αυτά στο τέλος.
Η μέρα ευτυχώς τελείωσε με μια βόλτα σε ένα βιβλιοπωλείο, και με ένα βιβλίο του Χρόνη Μίσσια στα χέρια, ζωντανή απόδειξη ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπήκαν στα σκατά και βγήκαν μυρίζοντας μύρο και γιασεμί...
Έφτασα πάλι σήμερα να ακούω φωνές και να κάνω διαλόγους μόνος μου.... Που είναι ο προσωπικός μου μπάτσος να με βάλει γρήγορα για ύπνο ρε γαμώτο...
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Η καθημερινή μου βόλτα στο Διαδικτυο 2
Αφού λοιπόν περάσω με αυτά και με άλλα (καφέδες,διάβασμα,κουβεντούλες,αραγμα) στο μεσημέρι,και αφού κάνω το refresh στα προαναφερθέντα sites, κατα τις 5 θα έρθει η ώρα να ακούσω το μισάωρο της ευγενικής κοροιδιας του Τζιπάκου.Εκτός οτι θεωρώ την εκπομπή του ενημερωτική, και μαλιστα οχι χουντοενημερωτική όπως έχουμε συνηθίσει στις μέρες μας, αυτός ο χαόδης ηρμός της σκέψης του είναι για μένα μοναδικό φαινόμενο!Μαζί με την Μαλβίνα, τον θυλικό Πανούση οπως μου αρέσει να την αποκαλώ, είναι ένα αριστοφανικό δύδιμο πραγματικής σατιρας και εμπευσης. Και λέω είναι γιατι ούτε εγώ θυμάμαι πόσες φορές έχω βάλει και έχω ακούσει τις εκπομπες της!Το απίστευτο σε αυτούς τους ανθρώπους είναι το πόσο συμπικνωμένο λόγο χρησιμοποιούν
Το βραδάκι, μετά απο το καθιερωμένο refresh,θα προσπαθησω να ταξιδέψω ανέξοδα προς κανένα προορισμο μέσα απο φωτογραφίες ταξιδιτικών forums και θα ψάξω για καμιά καλή προσφορά ταξιδιού συνήθως στο εξωτερικό(κάψημο αλλά ξεχνιέμαι και ξεφεύγω για λιγο...)
Υ.Γ.Δεν μίλησα καθόλου για email,youtube,wikipedia,trackers γιατι απλά τα θεωρώ δεδομένα!
Αυτά απο την καθημερινότητα του διαδικτύου μου...
Το βραδάκι, μετά απο το καθιερωμένο refresh,θα προσπαθησω να ταξιδέψω ανέξοδα προς κανένα προορισμο μέσα απο φωτογραφίες ταξιδιτικών forums και θα ψάξω για καμιά καλή προσφορά ταξιδιού συνήθως στο εξωτερικό(κάψημο αλλά ξεχνιέμαι και ξεφεύγω για λιγο...)
Υ.Γ.Δεν μίλησα καθόλου για email,youtube,wikipedia,trackers γιατι απλά τα θεωρώ δεδομένα!
Αυτά απο την καθημερινότητα του διαδικτύου μου...
Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Η καθημερινή μου βόλτα στο Διαδικτυο 1
Οπως και πολύ άλλοι στις μέρες μας το διαδίκτυο είναι μέρος της καθημερινότητας μου. Είτε για διασκέδαση είτε για ενημέρωση αποτελεί ενα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μου.Έτσι για να γνωριστούμε όμως, ας σας παρουσιάσω την καθημερινή μου βόλτα στο διαδίκτυο.
Το πρωί,γύρω στις 9-10(ναι ειμαι πρωινός τύπος), με το πρωινό μου ναρκωτικό ανα χείρας, τον καφε,θα κάτσω στον καναπέ μου και αφου πιώ δυο ρουφιές καφε, θα ανοίξω το lap-top. Πρόσφατα απόκτησα και μια οθόνη για το desktop 24 inches, αλλα ο καναπες είναι δύσκολο να κοπεί, οποτε τη βγάζω με το laptop.Αφου ρίξω μια ματιά στα bookmarks μου, που σε πιάνει πονοκέφαλος απο το πόσα είναι,θα ανοίξω τα πρωτα τρεία site για να ενημερωθώ για τα κεκτενόμενα απο τους κέκτονες που λέει και ο τζιπάκος...
http://tvxs.gr/
http://www.protagon.gr/
http://athens.indymedia.org/
Το καθένα του με διαφορετικό ύφος και θεματολογία αλλά με ένα κοινό. Μια κάπως σφαιρική εικόνα του παρον...
Στο tvxs, αν και με έχει απογοητεύσει αρκετά τους τελευταίους 8 μήνες, αλλά θα ήθελα να αναφερθω σε ένα αρθρο μου αποκλειστικά για αυτό το θέμα, μπορώ να βρώ τα κεκτενόμενα απο την κεντρική πολιτική σαπιοσκηνη και να ενημερωθώ για τα καινούργια ΄αγγουράκια΄ που μας περιμένουν. Που και που θα βρώ και καμια ενδιαφέρον ανάλυση για τα πολιτικά δρόμενα, με την έννοια του πολίτη και οχι της πολιτιτκής, αλλά σπάνια πια. Κατηγορίες όπως πολιτισμικά δρόμενα, γεωπολιτικά άρθρα,ενεργειακά οικολογικά και άρθρα απόψεων είναι απο΄τις κατηγορίες που κάτι θα βρω να διαβάσω.
Στο protagon μπορώ να βρώ άρθρα πιο λογοτεχνικά, αλλά και πολιτικά, με ένα οχι και τόσο κοντά στην δικιά μου ιδιοσυγκρασία χαρακτήρα. Για παραδειγμα εκει γράφει και ο εμετικός Τελογλου που νομίζει οτι με τον SKAIγάιδαρο μαζί,και το ανθρωπόμαλο τέρας τον Παπαχελά,μπορούν να τρομοκρατήσουν τους πάντες. Όμως υπάρχουν και άλλοι όπως το κορίτσι του διπλανου portal που μέσα απο άρθρα, με καυσικό χιούμορ, περνάει ωραία μηνύματα, αν και λίγο καναπεδάτα....
Τέλος, και αφού έχει ανοίξει το μάτι για τα καλά, θα μπώ και στο indymedia να ενημερωθώ για τον δρόμο... Για πορείες, συγκεντρωσες, ομιλίες για διάφορα θέματα σε ελευθεριακούς χώρους αλλά και προβολές ταινιών και κάθε ίδους δρόμενα.Εχει και αυτό τις αγκυλωσεις του, δε λέω, αλλά είναι πιο κοντά στις δικές μου αγκυλώσεις τι να κάνουμε...
Αυτά για τη πρωινη βόλτα στο διαδίκτυο.Επετε και συνεχεια...
Το πρωί,γύρω στις 9-10(ναι ειμαι πρωινός τύπος), με το πρωινό μου ναρκωτικό ανα χείρας, τον καφε,θα κάτσω στον καναπέ μου και αφου πιώ δυο ρουφιές καφε, θα ανοίξω το lap-top. Πρόσφατα απόκτησα και μια οθόνη για το desktop 24 inches, αλλα ο καναπες είναι δύσκολο να κοπεί, οποτε τη βγάζω με το laptop.Αφου ρίξω μια ματιά στα bookmarks μου, που σε πιάνει πονοκέφαλος απο το πόσα είναι,θα ανοίξω τα πρωτα τρεία site για να ενημερωθώ για τα κεκτενόμενα απο τους κέκτονες που λέει και ο τζιπάκος...
http://tvxs.gr/
http://www.protagon.gr/
http://athens.indymedia.org/
Το καθένα του με διαφορετικό ύφος και θεματολογία αλλά με ένα κοινό. Μια κάπως σφαιρική εικόνα του παρον...
Στο tvxs, αν και με έχει απογοητεύσει αρκετά τους τελευταίους 8 μήνες, αλλά θα ήθελα να αναφερθω σε ένα αρθρο μου αποκλειστικά για αυτό το θέμα, μπορώ να βρώ τα κεκτενόμενα απο την κεντρική πολιτική σαπιοσκηνη και να ενημερωθώ για τα καινούργια ΄αγγουράκια΄ που μας περιμένουν. Που και που θα βρώ και καμια ενδιαφέρον ανάλυση για τα πολιτικά δρόμενα, με την έννοια του πολίτη και οχι της πολιτιτκής, αλλά σπάνια πια. Κατηγορίες όπως πολιτισμικά δρόμενα, γεωπολιτικά άρθρα,ενεργειακά οικολογικά και άρθρα απόψεων είναι απο΄τις κατηγορίες που κάτι θα βρω να διαβάσω.
Στο protagon μπορώ να βρώ άρθρα πιο λογοτεχνικά, αλλά και πολιτικά, με ένα οχι και τόσο κοντά στην δικιά μου ιδιοσυγκρασία χαρακτήρα. Για παραδειγμα εκει γράφει και ο εμετικός Τελογλου που νομίζει οτι με τον SKAIγάιδαρο μαζί,και το ανθρωπόμαλο τέρας τον Παπαχελά,μπορούν να τρομοκρατήσουν τους πάντες. Όμως υπάρχουν και άλλοι όπως το κορίτσι του διπλανου portal που μέσα απο άρθρα, με καυσικό χιούμορ, περνάει ωραία μηνύματα, αν και λίγο καναπεδάτα....
Τέλος, και αφού έχει ανοίξει το μάτι για τα καλά, θα μπώ και στο indymedia να ενημερωθώ για τον δρόμο... Για πορείες, συγκεντρωσες, ομιλίες για διάφορα θέματα σε ελευθεριακούς χώρους αλλά και προβολές ταινιών και κάθε ίδους δρόμενα.Εχει και αυτό τις αγκυλωσεις του, δε λέω, αλλά είναι πιο κοντά στις δικές μου αγκυλώσεις τι να κάνουμε...
Αυτά για τη πρωινη βόλτα στο διαδίκτυο.Επετε και συνεχεια...
Καλως ήρθα στην Blogoσφαιρα λοιπον...
Καιρό τώρα σκεφτόμουνα ότι ήθελα τον δικό μου χώρο στο διαδίκτυο. Ήθελα να έχω ένα χώρο που θα γράφω τις σκέψεις μου, θα ανεβάζω άρθρα που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και με αλλάζουν καθημερινά.
Δεν πιστεύω γενικά στην επικοινωνία του διαδικτύου και όσοι με γνωρίζουν θα το ξέρουν καλά αυτό... Προτιμώ να έχω όλες μου τις αισθήσεις ενεργές όταν επικοινωνώ... Να μπορώ να ακούσω να βλέπω να ακουμπάω τον συνομιλητή μου....
Πιστεύω στην επικοινωνία των ανθρώπων σαν όλον και όχι των δακτύλων πάνω σε ένα πληκτρολόγιο ή ακόμα και της εικόνας με φωνή! Η κάθε αίσθηση έχει τη μαγεία της και εγώ δεν θέλω να χάσω καμία από αυτές. Όποιος λοιπόν θέλει πραγματικά να δεί ποιός είμαι και τί είμαι, δεν έχει παρά να μιλήσει μαζί μου στην πραγματικότητα και όχι να με διαβάσει εδώ.
Γιατί λοιπόν το δημιουργήσα? Για να το καταγγείλω?
Όχι. Το δημιούργησα γιατί είχα ανάγκη να επικοινωνήσω ΚΑΙ έτσι, με ανθρώπους που θα ήθελαν να μοιραστούν τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου.
Καλώς ήρθατε λοιπόν στον ¨ηλεκτρονικό μου χώρο¨ και ελπίζω να ταξιδέψουμε μαζί σε ωραίους δρόμους....
Υ.Γ. Είμαι κρητικός, και αυτό λέει αρκετά πιστεύω για το αίσθημα της φιλοξενίας αλλά και για την παραξενιά και την αλλόκοτη αίσθηση της δικαιοσύνης που με διακατέχει!
Καλώς ορίσατε λοιπόν!
Δεν πιστεύω γενικά στην επικοινωνία του διαδικτύου και όσοι με γνωρίζουν θα το ξέρουν καλά αυτό... Προτιμώ να έχω όλες μου τις αισθήσεις ενεργές όταν επικοινωνώ... Να μπορώ να ακούσω να βλέπω να ακουμπάω τον συνομιλητή μου....
Πιστεύω στην επικοινωνία των ανθρώπων σαν όλον και όχι των δακτύλων πάνω σε ένα πληκτρολόγιο ή ακόμα και της εικόνας με φωνή! Η κάθε αίσθηση έχει τη μαγεία της και εγώ δεν θέλω να χάσω καμία από αυτές. Όποιος λοιπόν θέλει πραγματικά να δεί ποιός είμαι και τί είμαι, δεν έχει παρά να μιλήσει μαζί μου στην πραγματικότητα και όχι να με διαβάσει εδώ.
Γιατί λοιπόν το δημιουργήσα? Για να το καταγγείλω?
Όχι. Το δημιούργησα γιατί είχα ανάγκη να επικοινωνήσω ΚΑΙ έτσι, με ανθρώπους που θα ήθελαν να μοιραστούν τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου.
Καλώς ήρθατε λοιπόν στον ¨ηλεκτρονικό μου χώρο¨ και ελπίζω να ταξιδέψουμε μαζί σε ωραίους δρόμους....
Υ.Γ. Είμαι κρητικός, και αυτό λέει αρκετά πιστεύω για το αίσθημα της φιλοξενίας αλλά και για την παραξενιά και την αλλόκοτη αίσθηση της δικαιοσύνης που με διακατέχει!
Καλώς ορίσατε λοιπόν!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)