Επιστροφή που...

Γράφω από το σπίτι μου στην Αθηνά ΣΑΣ...Μόλις γύρισα από το πατρικό μου στην Κρήτη, και μετά από αποτοξίνωση δύο ημερών μακριά από ότι τρομοκρατεί τη ζωή μου (θλιβερή διαπίστωση αλλά, ΔΙΑΣ υπάρχουν και στην κωμόπολη του Αγίου Νικολάου από όπου και κατάγομαι) Μαστουρωμένος από το ταξίδι έφτιαξα καφέ και ο ΜΑΛΑΚΑΣ άνοιξα την φασιστοτηλεώραση! Είμαι πρεζάκι τελικά δεν εξηγείτε αλλιώς! "Να κάνουμε τις απεργίες αλλά να μην ενοχλούμε τους τουρίστες", δεν μπορείς με το ζόρι να υπάρχουν έλληνες ναυτικοί στα πλοία" "οι συντάξεις κόβονται στο μισό γιατί δεν υπάρχει αποθεματικό στα ταμεία", "μίζες εκατομμυρίων ευρώ και αυτά δεν είναι ούτε οι κορυφή του παγόβουνου", "Δημοσιογράφοι πουλιούνται για λεμονοστύφτες", "καταλείφθηκαν ελληνικά πλοία από ισραηλινούς κομμά-ντος που συμμετείχαν σε διεθνή εκστρατεία για βοήθεια προς τη Γάζα". Φυσικά το υπουργείο Εξωτερικών απόν...
Κλείνω τα τηλεκάρτα βρίζοντας και προσπαθώντας να τα βάλω όλα σε μια σειρά αλλά μάταια...
Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ακόμα στο χωριό μου, εκεί, με σχεδόν αγνώστους συγγενείς που λένε ιστορίες και σκάω ακόμα στο γέλιο...
Μάταια όμως... κάνω το λάθος να ανοίξω πάλι τα μάτια και από τα νεύρα μου χτυπιέμαι και βρίζω.
Ανοίγω το κομπιούτερ μπας και διαβάσω κάτι που να μην με κάνει να χώνομαι στην τρύπα μου. "¨Δύο νεκροί, μερικοί μιλάνε για 10 (CNN TURK) και 30 τραυματίες"
Πολύ ανώμαλη προσγείωση σκέφτομαι...Θέλοντας να ξεφύγω πάλι κοιτάω ψηλά πάνω από την οθόνη, αλλά εκεί βρίσκονται τα βιβλία και οι σημειώσεις 5 χρόνων σπουδών, που με κοιτάνε και γελάνε...
Στο μυαλό μου στριφογυρίζει μια χθεσινή συζήτηση "είναι φυγομαχία να φεύγεις από την πόλη σου, τρομοκρατημένος από την χούντα τους, αλλά για πόλη σου μιλάς? Για τις 12 ώρες δουλειάς, με το ταπεράκι στο χέρι και το σαββατοκύριακο της γκλαμουριάς?"
"ΟΧΙ δεν είναι αυτή η πόλη μου. Η πόλη μου είναι οι γωνίες που έχω αράξει με τους φίλους μου. Εκεί που έχω μεθύσει, κατουρήσει, γαμησει, κλάψει ,ερωτευτεί, περπατήσει, με φίλους μου. οι δρόμοι που τους θυμάμαι να σφύζουν από κόσμο που διεκδικεί την ελευθερία του. Εκεί που καθημερινά ανακαλύπτω ανθρώπους αδέλφια μου αλλά και ταξικούς εχθρούς μου. Αυτή είναι η πόλη μου και δεν την παραδίδω σε ΚΑΝΕΝΑΝ.
Όλους τους ολύμπιους θεούς μαζί να βεβηλώσουν-δημιουργήσουν, εγώ πάλι εκεί θα είμαι αραγμένος να τους θυμίζω ότι είναι απλά κάτι εφήμεροι μαλακές και η πόλη ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΤΕΛΟΣ.
Νεύρα, πολλά νεύρα, και πρέπει λέει να ηρεμήσω. Πρέπει να πάρω μια βαθιά ανάσα και να ξαναμπώ στα σκατά μπας και υπάρχει τίποτα ζωή στον πάτο κάτω από αυτά.

Βαρέθηκα... Άσημο τραγουδάω και προχωράω...

Θα την βρω την απάντηση μου το υπόσχομαι στον εαυτό μου και περνώ την ανάσα μου...

Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω, δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω...

Συγνώμη που θα σας στεναχωρήσω, αλλά αυτή η πόλη σε λίγο θα σφύζει από ελευθερία....