Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

παράξενο σαββατοκύριακο...

Ένα τετραήμερο γεμάτο συναισθήματα και εναλλαγές συναισθημάτων. Ανεμελιά, ταξίδι, χαρά, λείπει, πόνος, στέρηση, θλίψη.. Άδειασε το σπίτι στο χωριό και τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει τις παιδικές αναμνήσεις. Όχι δεν είναι μόνο αυτό, είναι ότι σβήνει ένας κόσμος που μου φαινόταν τόσο αγνός και τόσο ωραίος. Δεν μπορώ να το εκφράσω καλά, άλλα με αυτόν τον θάνατο ένιωσα ότι μου ξερίζωνες ένα αρχέγονο κομμάτι ανθρωπιάς που μου είχε απομείνει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο αγνοί και τόσο ντόμπροι που τώρα καταλαβαίνω γιατί τους βλέπουν και τους συμπαθούν τόσο οι ξένοι που έρχονται εδώ. Λίγα χρόνια στην απρόσωπη Αθήνα μας αρκούν ώστε να δεις κάποιες αλήθειες που σου φαίνονται τόσο κοινότοπες μα τόσο σημαντικές τελικά. Εκεί οι άνθρωποι ζουν ο ένας για τον άλλο και έχουν την αλληλεγγύη τόσο ψηλά ώστε και τη ζωή τους θα θυσιάζανε για αυτή. Είναι κοινωνία με το κ κεφαλαίο και όχι σχέσεις εκμετάλλευσης και επιβεβαίωσης. Εκεί ο ένας ζει για τον άλλο και τα συναισθήματα δεν μετριούνται. Απλά αφήνονται να ξεχυθούν και να ομορφύνουν την ατμόσφαιρα.
Αν πειράξεις έναν θα τους βρεις όλους απέναντι σου και δεν είναι τοπικισμός όπως εύκολα μπορεί κάποιος να το πει, είναι αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο τους, το σύντροφο στο μονοπάτι της ζωή τους. Εκεί εκτιμάνε ο ένας τον άλλο γιατί βλέπουν ανθρώπους και όχι αναλώσιμα όντα απέναντι τους. Γιατί ο Κώστας είναι ο Κώστας και έχει την τάδε συμπεριφορά και τις τάδε παραξενιές. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον Κώστα με τον Μανώλη έτσι απλά γιατί δεν μπορεί ο Κώστας. Απλά δεν είσαι Α Ν Α Λ Ω Σ Ι Μ Ο Σ. Ο Κώστας δεν είναι ένας από τους 100 φίλους σου. Είναι ο φίλος σου ο Κώστας και ας έχεις άλλους 99 φίλους. Άντε τώρα να το δώσεις να το καταλάβει κάποιος που έχει συνηθίσει να θυμάται τους φίλους του μόνο όταν τους έχει ανάγκη καθώς δεν έμαθε ποτέ να συμβιβάζεται. Θέλω να πω πώς μπορείς να θεωρείς κάποιον φίλο σου αν το ίδιο σου κάνει να σου πει ναι ή όχι σε μια ερώτηση σου? πόσο μετράει ή όποια γνώμη του πια για σένα? Έχω μια τάση τελευταία να πέφτω σε συζητήσεις που καταλήγουν απλά και μόνο σε ερωτήσεις
Τι να πεις όμως όταν ο θάνατος είναι αυτός που παίρνει το λόγο και λέει την τελευταία λέξη...

Καλή αντάμωση Βάγγο...

Υ.Γ. Μια μεγάλη καρδιά στοιχίζει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου