Τέλος δύχως τέλος...

Λέξεις: Άγχος αγωνία, αβεβαιότητα, απογοήτευση, παρακμή, διακοπές... Πολλές φορές απλά δεν μπορείς να συνδέσεις τις λέξεις έτσι ώστε να πεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Καλύτερα λοιπόν να τις καταγράψεις έτσι και να αφήσεις τη μαγιά τους να συναρπάζεις το κάθε μυαλό που τις διαβάζει. Άλλωστε τι σημασία έχει αν αυτός που τις διαβάζει δεν μπορεί να σε νιώσει έτσι μόνο διαβάζοντας αυτές τις ξερές λέξεις...
Σε παραμέλησα πάλι διαδικτυακέ μου τύπε, αλλά και μόνο η ύπαρξη σου πρέπει να σε ευχαριστεί... Τι ευχαριστήσει μπορείς να βρεις ανάμεσα σε databases και αλγορίθμους τώρα... τι να σου πω. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να σου φτιάξουν ένα αλγόριθμο χαράς που θα σε κάνει να ΝΙΩΘΕΙΣ. Πάλι ξεχάστηκα, δεν έχεις ψυχή πώς να νιώσεις .Είναι αργά το βράδυ βλέπεις, και το βράδυ με την ησυχία να κυριαρχεί όλα γίνονται πιο μαγικά και μπορώ ακόμα και σένα να σε δω κάπως αλλιώς.
Αύριο ξέρεις δίνω το τελευταίο μάθημα στη σχολή μου. Καλά μην τρεμοσβήνεις, έχω διαβάσει αρκετά κάτι θα γίνει... Σκεφτόμουν (ειδικά τα τελευταία χρόνια) ότι, σαν έρθει η στιγμή που για τελευταία φορά θα δώσω εξετάσεις για το πτυχίο μου, θα είναι κάπως. Θα νιώθω λύτρωση, χαρά, ικανοποίηση. Δε λέω, τα έχω υποβάλει αρκετά στον εαυτό μου αυτά, έτσι ώστε να τα νιώσω και να μου πει πάλι η αυτάρεσκη πλευρά του εαυτού μου: ''πάλι δίκιο είχα μπράβο μου΄΄, έλα όμως που δεν κυριαρχούν αυτά. Ακόμα και με την πιο σκληρή προπαγάνδα δεν θα μπορούσαν άλλωστε. Τι καν πάς με ελικόπτερο στην κορφή του πιο ψηλού βουνού και καρφώσεις μια σημαία, τι καιν πάρεις το καλύτερο πτυχίο του κόσμου, σημασία έχει το ταξίδι...(που έκανες και δεν έκανες). Αυτό το ταξίδι που γεμάτο αγωνίες συναισθήματα και μεταμορφώσεις σε πέτάει ξαφνικά στο λιμάνι και σου λέει ''ως εδώ ήταν, εδώ δεν ήθελες να έρθεις? ωραια λοιπόν. Γεια!''
Αγωνία γιατί η εμπειρία της ζωής κερδίζεται και πρέπει να πάθεις για να μάθεις...Συναισθήματα, πόσες μα πόσες φόρες δεν αποβλακώθηκες νιώθοντας τόσο παράξενα, για μια γυναίκα ακόμα και για ένα βιβλίο. Ερωτεύτηκες τη ζωή σου ή τη μισές ακόμα. Μεταμορφώσεις, δες ποιός ήσουν μόλις πριν 6 χρόνια και δεν ποιός είσαι τώρα...τρομάζω στη σκέψη να δη 10 χρόνια μπροστά...
Όπως λέει όμως και το παιδευεσθαι δεν σταματάει ποτέ, και αν αυτό που σε γοητεύει τελειώνοντας κάτι είναι το ταξίδι, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι το επόμενο. Όχι βέβαια προσπαθώντας να διαγράψεις το προηγούμενο, (μην τα βάζεις με τον χρόνο και τις εμπειρίες είσαι πολύ μικρός για να τα ελέγχεις) αλλά κουβαλώντας το στο στήθος σου, και όχι στην πλάτη σου.
Καλό μας ταξίδι λοιπόν και καλές τρικυμίες...